(w dawnej Polsce)

См. также в других словарях:

• koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… …   Słownik języka polskiego

• przywilej — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «szczególne uprawnienie, prawo korzystania ze szczególnych względów w jakimś zakresie; w dawnej Polsce: akt monarchy nadający pewnym osobom lub całym stanom określone uprawnienia lub uchylający prawo powszechne w… …   Słownik języka polskiego

• Лукашевич Иосиф — (Łukaszewicz, 1797 1873) польский историк, библиотекарь библиотеки Рачинских в Познани, исследователь судеб польских диссидентов. Первый труд его, Wiadomość historyczna о dysydentach w mieście Poznaniu w XVI i XVII w. (Познань, 1832), переведен… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

• chorążostwo — n III 1. Ms. chorążostwowie; lm D. chorążostwoostw hist. «urząd, funkcja chorążego w dawnej Polsce» 2. B. chorążostwowa, Ms. chorążostwowu, blm «w dawnej Polsce: chorąży z żoną» Odwiedzić zaprzyjaźnionych chorążostwa. Chorążostwo wydawali bal …   Słownik języka polskiego

• generalny — generalnyni 1. «dotyczący ogółu, obejmujący ogół ludzi albo zjawisk, faktów; ogólny, powszechny» Generalne obrady, generalny zjazd. Generalny przegląd. ∆ Próba generalna «próba ostateczna, bezpośrednio poprzedzająca właściwe występy,… …   Słownik języka polskiego

• kanclerz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y 1. «w dawnej Polsce: wysoki urzędnik kierujący Kancelarią Królewską i archiwum, od wieku XV pełniący także funkcje ministra spraw wewnętrznych i zagranicznych Rzeczypospolitej» Kanclerz koronny, wielki. Kanclerz… …   Słownik języka polskiego

• komornictwo — n III, Ms. komornictwowie, blm 1. «stan, życie komorników chłopów mieszkających na komornym» 2. hist. «w dawnej Polsce: urząd, stanowisko komornika urzędnika lub dworzanina (królewskiego, magnackiego)» 3. hist. «w dawnej Polsce: teren podległy… …   Słownik języka polskiego

• ława — ż IV, CMs. ławawie; lm D. ław 1. «sprzęt do siedzenia dla kilku osób, zwykle drewniany, składający się z długiej deski na nogach lub podpórkach» Ława rzeźbiona, dębowa, kamienna. ∆ Ława sejmowa, poselska, senatorska «o siedzeniach w sejmie,… …   Słownik języka polskiego

• marszałkowski — marszałkowskiscy przym. od marszałek ∆ Buława marszałkowska «buława będąca oznaką władzy marszałka; przenośnie: stopień (wojskowy) marszałka» ∆ Laska marszałkowska «symbol uprawnień marszałka sejmu; w dawnej Polsce od XIV w.: oznaka godności i… …   Słownik języka polskiego

• staropolski — staropolskiscy «właściwy dawnej Polsce lub dawnym Polakom; powstały, używany w dawnej Polsce» Literatura staropolska. Język staropolski. Teksty staropolskie. Staropolskie zwyczaje. Staropolska gościnność. po staropolsku «zgodnie z dawnymi… …   Słownik języka polskiego

• Jakub Świnka — (died March 4, 1314) was a Polish Catholic priest, the Archbishop of Gniezno and a notable politician and supporter of the idea of unification of all Polish lands under the rule of Wladislaus the Short. His Coat of Arms was Świnka.BiographyLittle …   Wikipedia